«Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται(…)» «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε.»
Χρόνια Καλά και Πολλά! Καλά Χριστούγεννα! O εν σπηλαίω τεχθείς Χριστός να χαρίζει υγεία, αγάπη, ειρήνη και κάθε ευτυχία σε όλους!
(Οδυσσέας Ελύτης, και με φως και με θάνατον, ο μικρός ναυτίλος, εκδ. ίκαρος)
της Μέλισσας*
Ουκ ολίγες φορές πράττουμε ψυχαναγκαστικά μόνο γιατί φανταζόμαστε μια δαμόκλειο σπάθη να στέκεται απειλητικά πάνω από το κεφάλι μας, ωσάν δήμιος των επιλογών μας, κυνηγός των πράξεών μας. «Άνθρωπος φύσει ελεύθερος εστί» θα λέγαμε σε διατύπωση άλλης εποχής. Βέβαια, ελευθερία κίνησης δίχως ελευθερία επιλογών καθίσταται φράση χωρίς νόημα, μία αυταπάτη που προέρχεται από τα αφιλτράριστα εκ των έσω προστάγματα της καθημερινότητας, σε κάθε της τομέα. Ο άνθρωπος, η γυναίκα, ο άνδρας, το παιδί του τρέχοντος έτους, της τρέχουσας κρίσης «περπατά» στη φούσκα του καταναλωτισμού, του υλισμού, επιλέγοντας έτσι, αυτοκαταστροφικά, το μέσο του τέλους του. Ο μικρός πρίγκιπας που ο καθένας έχει μέσα του φαίνεται πως καταπλακώθηκε από τη συμφόρηση, εντός των αρτηριών τού ονειρεμένου και μοναδικού ημερονυχτίου που μόλις πέρασε και θα περάσει, άχρηστων εννοιών και πληροφοριών. Η διαδικασία εκκαθάρισης των εισαγόμενων προς κατανάλωση στοιχείων δυνατόν να αρχίσει μόνο μετά σφόδρας αλλαγής των συνδετικών φαινομένων που επικρατούν εντός του χαοτικού μας κόσμου. Συνέχεια
Αν ανοίξουμε το λεξικό στη λέξη κατάληψη, θα δούμε ότι αυτή σημαίνει την πράξη του καταλαμβάνειν και κατέχειν. Καταλαμβάνω όμως κάτι το οποίο δεν είναι δικό μου, κάτι ξένο. Η πράξη αυτή βέβαια συνεπάγεται και τη χρήση βίας, καθώς το «μη δικό μου» αντιστέκεται.
Ο λόγος βέβαια γίνεται για την πρόσφατη απεργία των εργολαβικών υπαλλήλων της καθαριότητας του Α.Π.Θ. και της δίμηνης κατάληψης εκ μέρους τους του κτηρίου Διοίκησης. Μπορεί εύκολα κάποιος να παρατηρήσει ότι ο προαναφερθής ορισμός ταιριάζει γάντι στην περίπτωση. Πράγματι, οι απεργοί υπάλληλοι κι όλοι οι άλλοι παράγοντες που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πήραν μέρος στην κατάληψη, δε νομίζω ότι ένιωθαν ιδιαίτερα δικό τους τον χώρο του Πανεπιστημίου, ή ότι ενδιαφέρονταν γι’ αυτόν και τον πονούσαν. Γιατί, είναι πιστεύω αποδεκτό από τους περισσότερους, ότι αυτό που επλήγη περισσότερο από τα γεγονότα είναι το ίδιο το δημόσιο Πανεπιστήμιο, το οποίο διασύρθηκε αυτούς τους μήνες…Και μάλιστα σε μια εποχή μνημονίου, κατά την οποία καθετί δημόσιο κινδυνεύει με την παραμικρή αφορμή να κριθεί αναποτελεσματικό και ασύμφορο από την Τρόικα και να ιδιωτικοποιηθεί. Για να επανέλθουμε όμως στο ορισμό της κατάληψης, και η αντίσταση υπήρξε από μερίδα των φοιτητών και η χρήση βίας από την άλλη πλευρά. Η μορφή του αγώνα δηλαδή που επέλεξαν οι υπάλληλοι τοποθέτησε τους φοιτητές και την ευρύτερη κοινωνία απέναντί τους· αυτή ήταν και η κύρια αιτία της αποτυχίας του. Συνέχεια
Ενόψει της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα από το 2009, ο ελληνικός λαός είδε μια σειρά από θεσμούς να αλλοιώνονται, να αλλάζουν τη φυσιογνωμία τους κι εντέλει να «υποτάσσονται» πλήρως στις επιταγές του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που προωθείται στη χώρα. Πρώτη η Βουλή, από χώρος συζήτησης, αντιπαράθεσης γνωμών κι απόψεων, μετατράπηκε σε «παρασκευαστήριο» πρόχειρων νόμων που ανταποκρίνονται βιαστικά στην ανάγκη εξεύρεσης οικονομικών πόρων. Κάποιοι απ’ αυτούς τους νόμους, υλοποιώντας δεσμεύσεις της Ελλάδας προς την τρόικα, προσπάθησαν να ανασυγκροτήσουν την απονομή της δικαιοσύνης, θεσμός που πάσχει κι αυτός από χρόνιες αγκυλώσεις. Συνέχεια
Χτυπάς, πέφτεις, δακρύζεις, σηκώνεσαι. Διαδικασία συνυφασμένη με το είναι σου, κομμάτι του εαυτού σου. Καλή σου μέρα. Είσαι κι εσύ, λοιπόν, άνθρωπος. Σα να γκρινιάζεις, μου φαίνεται. Ως αναμένεται. Είσαι άνθρωπος. Καλή σου μέρα. Οι άνθρωποι γελούν, χαμογελούν και λένε «καλημέρα». Πες κι εσύ, για να σε νιώσω αδερφό μου. Ξέχασα πώς είναι να έχεις αδέρφια. Ξέχασα πώς είναι να λες «καλημέρα». Βλέπεις, ζω κι εγώ σε πόλη τώρα. Πριν ήμουν στο χωριό. Πιο εύκολο. Εκεί λες πολλές καλημέρες και ακούς άλλες τόσες. Καλημέρες με τα τσουβάλια. Εδώ υπάρχει «υποσιτισμός». (Αν δεν εκνευρίστηκες ήδη με την απανωτή ταυτολογία, είσαι περίπτωση, να ξέρεις. Θα χρησιμοποιήσω, όμως, τη λέξη άλλη μια φορά και ζητώ την ανοχή σου.)
Πεινάμε όλοι για καλημέρες. Το καταλαβαίνεις. Από τη γιαγιά που μπαίνει στο μίνι μάρκετ, μέχρι τον Ασιάτη που πουλάει τα βραχιόλια του και από το νεαρό που μιλά μόνος του στο δρόμο, μέχρι τον κύριο με την επαγγελματική τσάντα που κάνει απανωτά περιττά τηλεφωνήματα για να γεμίσει τη μέρα και το μυαλό του, να υποκριθεί ότι ζει έχοντας κοινωνία με τους άλλους. Συνέχεια
Να στολίσουμε, να στολιστούμε! Να στολιστεί το σπίτι μας, η γειτονιά, η κοντινή πλατεία, οι εμπορικοί δρόμοι, η πόλη ολόκληρη! Βασικός προσανατολισμός της όλης ιστορίας, να «χαρούμε», να «ξεσκάσουμε», να «γιορτάσουμε». Το αίτημα και η επιθυμία, η ωραία κοιμωμένη να ξυπνήσει(«προγραμματισμένο» να πέσει σε νάρκη γύρω στις 7 Ιανουαρίου, οπότε περνάει η αίγλη του «πανηγυριού»). Ανάψετε τα φώτα, παρακαλώ, ξημέρωσε. Ή, καλύτερα, ανάψετε τα λαμπάκια, παρακαλώ, έρχονται οι Γιορτές- ή, εναλλακτικά, τα Χριστούγεννα.
Σ’ εκείνο το μαγαζί που ΄χω στο μυαλό μου πριν ένα μήνα υπήρχε ένα χαρτί με τη λέξη «ενοικιάζεται». Πριν δυο βδομάδες το μαγαζί γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του. Κατάστημα με εποχιακά είδη. Πουλάει γιρλάντες σε πολλά χρώματα, φωτάκια και στολίδια, διακοσμητικά και πλαστικούρες-δέντρα σε χρώμα πράσινο και σε κείνο το επιεικώς απαράδεκτο(προσωπική κρίση, μην πυροβολείτε, άρθρο 14 του Συντάγματος) άσπρο που χτυπά στο μάτι σα να ‘ναι φορεσιά αποκριάτικη. Έβαλαν τα αποκριάτικά τους τα δέντρα γιατί έρχονται γιορτές. Ως ο καθένας αναπαύεται. Συνέχεια
Πριν λίγες μέρες – σχεδόν σαν κάθε μέρα – πήρα το λεωφορείο για να γυρίσω από το πανεπιστήμιο στο σπίτι. Μεσημέρι ως συνήθως. Το λεωφορείο ασφυκτικά γεμάτο, πάλι ως συνήθως. Χώθηκα μετά βίας στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Οι πόρτες έκλεισαν και ξεκινήσαμε. Κάποια στιγμή ένας άνδρας, νέος στην ηλικία όρμησε σε μια κοπέλα και της έπιασε τα βυζιά. Εκείνη ταράχτηκε και έκανε προς τα πίσω φοβισμένη. Ο άνδρας άρχισε να της λέει ερωτόλογα και εκείνη όντας πλήρως τρομοκρατημένη κόλλησε στο πίσω άκρο του λεωφορείου, μην έχοντας άλλο χώρο να κινηθεί. Ευθύς αμέσως πήγα και στάθηκα ανάμεσά τους, με το στήθος γυρισμένο προς τον άνδρα και την πλάτη γυρισμένη προς την κοπέλα. Ο τύπος περίμενε αμίλητος και κοιτούσε. Η κοπέλα μού έπιασε το μπράτσο και τα δάχτυλά της έτρεμαν πάνω στο χέρι μου. Ένιωσε πως ήμουν το ελάχιστο στήριγμά της εκείνη την ώρα. Μόλις το λεωφορείο έφτασε στην επόμενη στάση, η κοπέλα αμέσως κατέβηκε και έφυγε τρέχοντας. Ο τύπος που της είχε ορμήσει έμεινε στο λεωφορείο για να χουφτώσει εν συνεχεία και άλλες κοπέλες όπως αποδείχτηκε. Συνέχεια
Μία από τις μόνιμες προεκλογικές υποσχέσεις σχεδόν όλων των κομμάτων είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής με ένα νέο απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα. Ιδιαίτερα ο κ. Σαμαράς είχε επενδύσει στη θέση για μείωση της φορολογίας μέσα από την αύξηση της φορολογικής βάσης. Αντ’ αυτού οι μέχρι τώρα πληροφορίες για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, φέρνει καταιγίδα νέων φόρων σχεδόν σε όλους τους φορολογούμενους.
Εκεί όμως που πραγματικά οι συντάκτες του νομοσχεδίου ξεπέρασαν και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις, είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι οικογένειες με παιδιά, και ιδιαίτερα οι πολύτεκνοι. Να θυμίσουμε εδώ και τις προεκλογικές διαφημίσεις της Ν.Δ. για αποκατάσταση των πολυτεκνικών επιδομάτων και την ενίσχυση της οικογένειας. Έτσι προβλέπεται η πλήρης κατάργηση του αφορολόγητου για τα παιδιά. Μάλιστα, παράλληλα με το μέτρο αυτό, ψηφίστηκε ήδη η κατάργηση των επιδομάτων για τρίτεκνους και πολύτεκνους και η αντικατάστασή τους με επίδομα που θα δίνεται με εισοδηματικά κριτήρια (εννοείται πολύ χαμηλά) από το πρώτο παιδί. Συνέχεια
Όλα τα πράγματα έχουν μια μεγάλη πολυμορφία και πολυπλοκότητα, έλεγε κάποτε ένας Άγιος. Ή τουλάχιστον αυτό συμβαίνει, όταν προσπαθούμε να τα κατανοήσουμε εξωτερικά και όχι με την εσωτερική πληροφόρηση, που είναι όμως μια κατάσταση αγιοπνευματική και χαρισματική, όπως ακριβώς οι ιατρικές διαγνώσεις του γέροντα Πορφύριου του Καυσοκαλυβίτη. Το ίδιο νομίζω ότι ισχύει και με την οργάνωση του εθνικιστικού και εθνικοσοσιαλιστικού χώρου που αποκαλείται Χρυσή Αυγή.
Θα πρέπει να κάνουμε ένα βασικό πολιτικό, αλλά και ιδεολογικό διαχωρισμό και διάκριση αρχικά, για να πρωτοτυπήσουμε και λίγο: η Χρυσή Αυγή δεν μπορούμε να πούμε ότι ανήκει στον χώρο της Άκρας Δεξιάς. Στον χώρο της άκρας δεξιάς ανήκει λ.χ. το Κόμμα του μνημονίου, ιδίως σε ό,τι αφορά την κοινωνικοοικονομική του πολιτική. (Ανήκει σε αυτό που στην Αμερική λένε libertarian χώρος, που, όπως έλεγε και ο Αμερικανός συγγραφέας και διανοούμενος Νόαμ Τσόμσκι, είναι μια μορφή ultra-rightism, δηλαδή Άκρας Δεξιάς.) Μολαταύτα, μπορεί κανείς να δει εύκολα στοιχεία στην Χ.Α. φαινομενικά κοινά με αυτόν τον χώρο: μια ρητορική έντονα εθνοκεντρικού και, ευρύτερα, εθνικοπατριωτικού περιεχομένου, μια ρητορική φιλοπόλεμη και μάλλον φιλική προς την βία, ένας ορισμένος μιλιταρισμός συχνά –που εκφράζεται λ.χ. με στρατιωτικά παραγγέλματα, «εγέρθητι», κ.λπ.-. Ακόμη, μια απαξίωση της δημοκρατίας, έστω και ως αστικής δημοκρατίας, πλουτοδημοκρατίας, όπως την αποκαλούσε ο με δημοκρατικό τρόπο εκλεγμένος δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς στα ημερολόγια του. Συνέχεια
Κυκλοφορεί το 3ο “Ζητείται αύριο…”, από τις 14 Δεκεμβρίου 2012.
…Τρέξτε να προλάβετε!
Περιεχόμενα:
-Για την απεργία των εργολαβικών στο ΑΠΘ
-Χτύπημα της φοροδιαφυγής …ή μια από τα ίδια;
-Οικονομική κρίση και δικαιοσύνη
-Για το φαινόμενο της «Χρυσής Αυγής»
-Καλά Χριστούγεννα…!
-Ψάχνοντας για ένα στήριγμα…
-Προβληματισμός Νο3
-«πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το μέχρι το πι»
θα το βρείτε στα εξής σημεία της πόλης:
-Καφέ Έντεχνον, Ι.Δέλλιου 4, Πλατεία Συντριβανίου
-Βιβλιοπωλείο Κεντρί, Δημ.Γούναρη 22
-Καφέ Ελίτ, Πλατεία Ναυαρίνου 14
-Πνευματικό Κέντρο Παναγίας Λαοδηγήτριας, Αισχύλου 17
-και σε κυλικεία των σχολών και των φοιτητικών εστιών
*διανέμεται δωρεάν.
"Ζητείται αύριο" 